by Rolf Armstrong
İnsan GÜÇLÜ olmak ister…
GÜÇLÜ olma hayallerimizin baş köşesinde oturan İNSAN, amacına ulaşmak için sınır tanımayan, kaderi yazabileceğini, yazıyı bozabileceğini zanneden, hedefe koyduklarının hayırlı olup olmadığını sorgulamadan gaza basan, yolu gönlüne göre şekillendirmek için sonsuz arzu ve hesapsız güç sergilemenin yeterli olacağına inanmak isteyen bir modeldir…
Ama KADERE ÖNLEM ALINMAZ!
Ne mi olur… Hayat önce bize GOY der 😀
Bütün derdin güç ise, kapılar önünde ardına kadar açılır… Ve aç olan benlik bu zokayı yer!
Kantarın topuzu, terazinin ayarı, adaletin kılıcı bir yerlerde bozulur… HAKLAR, SINIRLAR ya da ÖNCELİKLER ISKALANIR… Ayrıcalıklar yaşanır ama sorumluluklar ihmal edilir… Bedeline hazır olunmayan ya da anlamsız ve fazlasıyla zorlu hedefler seçilir…
Hatta insan evladı benlik davası yüzünden gerçeği görmezden gelip kaderi manipüle etmeye kalkar. Güç ve kontrol elde olduğu sürece, ”hep bana Rabbena” der. Ama hesap sorulmaya başlanınca etekler tutuşur…
Bir bakar ki; etkiyi, düzeni, birliği, dirliği kaybetmemek adına fazla alttan alınmış fazla taviz verilmiş ve ödenen bedeller boyu aşmıştır… YA DA benimsediğimiz hedeflerin bizim için önemi ile başkaları gözündeki değeri arasındaki sınır yitirilmiş, bu nedenle hayatımız ANLAMSIZ bir KAVGA’ya saplanıp kalmıştır.
İşte bu DÜŞÜŞ’e geçtiğini FARK ETME noktasıdır. Oysa düşüş, bizim çıkış sandığımız noktada, yani gücü sorumsuzca kullanmaya başladığımız noktada zaten başlamıştır 🙂
HAYAT bizi varılması gereken kapıya bir şekilde çıkartır… Biz özümüzü arkada bırakıp, hevesimize doğru koşarız. Ama yol dönüp dolaşıp başlangıç noktasına gelir.
Bu isyan ve inkarı artırıp KAYBOLMAK ya da cesaretimizi toplayıp kendi gerçeğimizle YÜZLEŞMEK arasında kaldığımız bir sapaktır.
Belki bayrak ettiğimiz iddialardan geri düşmüş ama korkularımızla yüzleşmiş ve anlamsızca taşıdığımız yükleri atıp ”gerçeğin yolu”na geri dönmek için bir şans yakalamış olduğumuz bir geçiş noktasıdır.
Temizlenip yeniden bir çocuk kadar savunmasız ve samimi olabileceğimizi fark ettiğimiz kutsanma anıdır. Masum, savunmasız ama sevgiden doğup her daim görünmeyen ellerle korunmuş bir çocuk…
İşte tam bu noktada EV’in tanıdık kokusu dolar yine burnumuza ve unuttuğumuz bir güvenlik hissiyle sarılıp sarmalanmanın ne olduğunu hatırlar kalbimiz.
Kaybolacağım diye korkarken, ait olduğumuz yeri buluruz…
Çıkış ve Düşüş hakkında bir parçadır RISE & FALL – Sting ve Craig David yorumuyla
Kendi Halinde Bir Hayat Gözlemcisi 
Yazdıklarınızı çok beğendim, lütfen devam edin, saygılar…